Yazan: Dila Çakır
Galatasaray Lisesinin kuruluşundan bu yana mektep kültürünün en büyük parçası haline gelmiş kulüp etkinlikleri, gençlik yıllarımıza ev sahipliği yapan içinde yaşadığımız tarihi binanın çok daha ötesine geçti. İlk kurulan tiyatro kulübünden şu anda buraya yazı yazmama kapı açan gazetecilik kulübüne kadar okul koridorlarına hayat veren, spor salonlarını canlandıran onlarca kulüp sayesinde küçük çocuklar olarak girdiğimiz lise kapısından, mezun olurken kalifiye genç yetişkinler olarak çıkıyoruz. Bu yolda bize yıllarca destek olan, etkinliklerimizi, söyleşilerimiz, gezilerimizi ve festivallerimizi gerçekleştirirken bize yol gösteren Kültür Sanat Merkezi Sorumlu Müdür Yardımcısı Çiğdem Büke Hocamız 15 Aralık 2021 tarihinde emeklilik hayatına adım atarken sorularımızı cevapladı.
Çiğdem Hocam, bize biraz kendinizi tanıtır mısınız?
1956 senesinde İstanbul’da doğdum. İlkokuldan lisenin sonuna kadar Özel Kadıköy Kız Lisesinde okudum ve ardından Yabancı Diller Yüksek Okuluna geçtim. 1979’da mezun oldum ancak öğretim hayatımı burada bitirmek istemiyordum. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Eski Ön Asya Dilleri bölümüne başladım ancak tamamlayamadım. İngilizce diplomamla öğretmenliğe yöneldim ve bu kadar keyif aldığım bir mesleği bırakmak istemedim doğrusu. Birçok farklı lise ve okulda İngilizce öğretmenliği yaptıktan sonra Kasım 2001’de Galatasaray Lisesine geldim.
İngilizce öğretmeni olmaya nasıl karar verdiniz?
Ailemde öğretmenler var ama neredeyse hepsi akademisyen. Ben çocukken bütün torunlar hep beraber büyüdüğümüz için bizden gizli konuşmaları gereken durumlarda İngilizce konuşurlardı. O çocukluğumdan aklımda kalan tek bir cümle var ‘I have no money’, o cümleyle birlikte ne konuştuklarını anlayabilmek için İngilizce öğretmeni olmaya karar verdim. Ve zaten ilkokul yıllarımdan beri evcilik oynamak yerine öğretmencilik oynadım, yazılı kâğıtlarına not verirdim ama kimseyi de sınıfta bırakmazdım.
Galatasaray Lisesi ile hayatınız nasıl kesişti Çiğdem Hocam?
Galatasaray Lisesi ile hayatım Tevfik Ercan Anadolu Lisesinde öğretmenlik ve İngilizce bölüm başkanlığı yaparken okula bir yazı geldi ‘Beşinci derece olması koşuluyla Galatasaray Lisesi’ne İngilizce öğretmeni aranmaktadır.'’ diye. Başvurunun son günü olduğunu fark edince okul müdürüne gidip başvurmak istediğimi söyledim. Başvurunca da cevap geldi kabul edildiğime dair. Tabi ilk başta kabul edildiğime inanamadım Galatasaray Lisesine. Daha sonrasında o zamanın okul müdürü Erdoğan Teziç arayıp ‘Çiğdem Hanım sizinle görüşmek istiyoruz, gelir misiniz?’ deyince dedim ‘İnanamıyorum! Acaba birisi dalga mı geçiyor?’. Ardından Erdoğan Bey de ‘Tamam,’ dedi ‘ben telefonu kapatayım, siz beni geri arayın. Belki o zaman inanırsınız.’. İşte o zaman 2001 yılı, Erdoğan Teziç döneminde Galatasaray Lisesinde görevime başladım.
Şu anda ilk geldiğiniz dönemki Çiğdem Hocaya bir şeyler diyecek olsanız ne olurdu?
Ben 20 yıldır Mektep’teyim. Sanki bir gün gibi geçti, geriye dönüp baktığımda o yılları nasıl geçirmişim şaşırıyorum. Ben hep öğrencilerimle birlikte çalıştım. Okul idaresi zaman zaman yanımda oldu, son imzayı müdürlerim attı ama hep ben öğrencilerimle birlikte 7/24 okulda çalıştım. 20 yıl önceki halime de aynı ben ne yaptıysam yapması gerektiğini söylerdim.
20 yıl önceki Galatasaray Lisesi ile şu anki Galatasaray Lisesi arasında bir fark var mı?
Gelenekler devam ediyor ama bu Mektepteki son iki senelik boşluk, Mektep’e olumsuz yansıdı fakat Mektepliler, Galatasaraylılar toparlanmasını biliyorlar. Tekrardan eski rayına oturacağından şüphem yok.
Burada geçirdiğiniz yılları üç kelime ile özetleyecek olsanız… Üç kelimeye indirgemek eminim zordur…
Çok zor. Öğrencilerimle birlikte çalışmaktan, yaşlanmaktan, ölmekten ve unutulmaktan korkmadım, korkmuyorum. Üç kelime olmadı ama ancak bu şekilde özetleyebileceğim Galatasaray Lisesindeki hayatımı.
Öğrencilerinize söylemek istediğiniz bir şey var mı?
Siz Mekteplilerle, yenilgiyi, acıyı, mücadeleyi ve kaybı birlikte yaşadım ve diplerde çıkış yolunu birlikte bulmuş romantik ve eylemci insanlar olarak aşama karşı geliştirdiğimiz kendimize has takdir, direniş, duyarlılık ve anlayışla; şefkat, nezaket, bilgelik ve derin sevgiden kaynaklanan bir ilgi ve sorumlulukla üstesinden geldik. Bu yüzden diyebileceğim bir şey var ki o da mezun olurken bitti diye üzülmeyin, yaşandı diye sevinin.
Galatasaray Lisesi Kültür Sanat Merkezi Sorumlu Müdür Yardımcısı olmanın getirdiği zorluklar nelerdir?
Kültür Sanat Merkezinin sorumlu müdür yardımcısı olmanın getirdiği bir zorluk yok çünkü öğrencilerle birlikte çalıştığımız zaman üzerinizdeki yükün yarısı gidiyor zaten. Projeyi, etkinlikleri öğrenciler bana getiriyor; ben yönetimle birlikte uyguluyorum. Öğrenciyle yönetim arasında köprü görevi görüyorum diyebiliriz. Zorluk diye bir şey yok, karşı karşıya gelsek de asgari müşterekte buluşmanın bir yolunu her zaman bulduk.
Dönüp baktığınızda en çok hatırlayacağınız ne yaşadınız okulumuzda?
Festival! Festival öncesi, festival süresi ve festival son gecesi. Yirmi yıldır festivallerin içerisindeyim. İkinci dönem Nisan ayından dönem sonuna kadar festival havasında geçiririz okulu. İkinci dönem yapılan bütün MUN, Satranç Turnuvaları, Tiyatro ve Edebiyat Günleri ve Spor Festivali sonrasında bir final etkinliği olarak gerçekleştiririz Kültür Festivalini. Kesinlikle Galatasaray Lisesinde olduğum dönemden unutamayacağım şeyler yaşadım festival dönemlerinde. İyisiyle kötüsüyle çok keyif aldığım bir dönem. Bir de öğrencilerimle yollarda geçen sayısız GSSK basketbol ve futbol maçı. Taksim’de kalabalık grup halinde yürüyüşümüzden stada girene kadar yaşadığımız sayısız anı, anlatılmaz yaşanır dediğim hatıralarımdan.
Okulda en keyif alarak düzenlediğininiz etkinlik nedir? MUN, turnuvalar, festivaller…
MUNler… Fransızca ve İngilizce dilinde düzenlediğimiz Model Birleşmiş Milletler Konferansları, iki kere düzenlediğimiz uluslararası EYP (Avrupa Gençlik Parlamentosu), festivaller, Tiyatro ve Edebiyat Günleri. Bunlar… Hepsinden ayrı keyif aldım. Galatasanat ise ayrı bir yer tutuyor. Projenin kazandırdığı deneyim ve öğretileri derslerde öğretilecek bir şey değil. Öğrencileri uğurlayıp ardından kapıda karşılamanın yaşattığı duygular tarif edilemez.
Sizce Galatasaray Lisesini diğer liselerden ayıran ne özellikleri var?
Türkiye genelinde yapılan bir sınavla gelen ilk yüz öğrenciyle birlikte yaşamak, yatılı okul, gelenekleri olan ve geleneklerine sıkı sıkıya bağlı bir okul. Mekteb-i Sultani’de çalışmak dünyanın en güzel şeyi; kendimizi açıklamak zorunda bırakmayacak kadar birbirimizi tanıdığımız, paldır küldür seni yargılamadan, neyi hangi niyetle yaptığını bilen siz öğrencilerimle geçirdiğim vakit sahip olduğum en büyük zenginliklerden biri benim için.
Okulumuza gelen ünlü isimlerden sizi tanıştığınız için mutlu eden kim var?
20 yıl içinde tüm Galatasaray Spor Kulübü Başkanları ile bir fotoğrafım oldu. Bunların dışında Uluslararası Caz Festivali’nin açılışı bizim okulumuzda yapıldı, Tevfik Fikret Salonu’nda. Irina Bokova ile koridorlarda dolaşıp ona okulu tanıtmak benim için unutulmaz anılarımdan birisi.
Odanızın kendine has bir duruşu var Çiğdem Hocam. Peki, odanızda olmazsa olmaz dediğiniz ve kesinlikle bulundurduğunuz bir eşyanız var mı?
Odamda mutlaka yiyecek bir şey vardır. Öğrencilerimle birlikte paylaşacak çikolata, lokum, şeker sürekli bulundururum. Bir de Galatasaray Lisesi bayrağı ve çocuklarımın resimleri.
Emeklilik hayatınız için planlarınız nelerdir?
Emeklilik hayatımda bol bol seyahat etmek düşüncesindeyim ama üçüncü torunum geliyor. Bir dönem ona da bakacağım yani torunlarımla, çocuklarımla birlikte geçireceğim. Ama hiç emekli olacakmış gibi hissetmiyorum, emekli olmanın ne demek olduğunu henüz anlamadım. Bir dönem torunlarımla birlikte olacağım ama gezmek istiyorum diyebiliriz.
Comments